Mantrailen in mensenmassa’s verhoogt het selectieve vermogen van de hond in specifieke geuren van verschillende mensen.
Bij de eerste hond hebben we de ‘vermiste’ geen bal meegegeven, zodat de hond geen enkele geurbevestiging krijgt, d.m.v. het ruiken van de bal en dus echt de juiste persoon moet kiezen o.b.v. de beste geursamenstelling.
Naast de neus gebruikt de hond ook de ogen in het oplossen van complexe geuren.
De hond zal plaatsen checken die vaker zijn voorgekomen in de training, bijvoorbeeld, zoals in het filmpje, het gebruik van een trap.
Als de hond de persoon kent, waarvan hij/zij de geur krijgt, dan zal de hond zich, tijdens de zoekactie, alleen richten op mensen met eenzelfde postuur, geslacht en leeftijd.
Krijgt de hond een niewe geur, dan maakt de hond blijkbaar geen onderscheidt in postuur, maar ook niet in geslacht en leeftijd.
De honden checkt willekeurige mensen.
De mensen die ‘geurçontact’ hebben gemaakt met de ‘vermiste’, worden door de honden er tussenuit gepikt, maar na een check afgekeurd omdat deze personen niet volledig aan het geurpatroon voldoen. Deze mensen hebben vlak langs de vermiste gelopen, er naast gezeten of zitten er in de buurt of bevinden zich precies in de geurlijn van de ‘vermiste’.
Deze geurvermenging is een belangrijk iets om tijdens zoekacties rekening mee te houden. De partner of andere huisgenoten van de vermiste, kunnen hierdoor voor verwarring zorgen. De keuze van de geurbron helpt mede aan het selectieve vermogen. Heeft deze geurbron voornamelijk de geur van het ‘huis’ dan wordt het voor de hond moeilijker, bevat de geurbron ook veel DNA van de vermiste, dan kan de hond selctiever werken. In het filmpje is een zakdoek gebruikt. Deze bevat, mits niet gebruikt, vrijwel geen specifiek DNA.