Opmerkelijk onderzoek van de Universiteit Leipzig (Duitsland) met mantrailhonden werkzaam bij de politie in Duitsland. Mantrailhonden volgen specifiek het DNA van de vermiste. Een mantrailhond maakt tevens onderscheid in, de aan- en afwezigheid van een specifiek DNA op een bepaalde plaats.

Project Mantrailing – Ruiken honden DNA?
Onderwerp: Maatschappij, Medische / Gezondheidswetenschappen, Rechten, Interdisciplinair
Persbericht 11.01.2018

Een onderzoeksproject van de Universiteit van Leipzig gaat in op de vraag hoe betrouwbaar Mantrailhonden het individuele geurspoor van een persoon kunnen volgen onder echte operationele omstandigheden van de politie. Nu zijn de huidige onderzoeksresultaten van het mantrailing-project van het Institute of Legal Medicine en het College of Saxon Police (FH) beschikbaar. Resultaat: wereldwijd kon voor de eerste keer worden aangetoond dat naast geïsoleerd speeksel ook geïsoleerd DNA uit bloed geschikt is als belangrijke stimulans voor de opname van een reukspoor door honden.

Bij mantrailing gebruiken speciaal opgeleide politiehonden een uniek geurspoor om te zoeken naar de persoon bij wie de geur past. In de huidige studie hebben de honden deze taak met vlag en wimpel onder de knie. In een totaal van 675 testritten konden politiehonden het correcte geurspoor met een specificiteit van 0,97 en een gevoeligheid van 0,98 registreren en volgen.
Om de betrouwbaarheid van de resultaten te beschrijven, werd gebruik gemaakt van de zogenaamde testgevoeligheid en testspecificiteit die bekend is uit de medische diagnostiek. Enkele positieve resultaten, dus als de hond het juiste geurspoor oppikt, worden deze opgeteld bij de som. Resultaat van de testgevoeligheid: in 98 procent van de gevallen werd het reukspoor herkend door de honden. Daarnaast is de testspecificiteit van 97 procent van praktische relevantie, waarbij hier de hond pas begint als er daadwerkelijk een spoor is passend bij de specifieke persoon.

De onderzoekers hebben DNA uit bloed gehaald. “In totaal werden zeven proefpersonen elk 100 milliliter verwijderd door venapunctie en geïsoleerd uit het DNA”, legt Dr. med uit. Carsten Babian van het Instituut voor juridische geneeskunde van de medische faculteit van de universiteit van Leipzig. Daarna werden de DNA-monsters gepipetteerd op schuimrondjes onder steriele omstandigheden en gedroogd. Om de essentiële invloed van het DNA als een belangrijke stimulus voor de honden te controleren, werden extra negatieve monsters uitgevoerd waarin geen DNA aanwezig was.
Achtergrond van het onderzoek is de legale bruikbaarheid van het zoeken naar aanwijzingen door de honden door de rechterlijke macht. Tot nu toe zijn er veel vragen gerezen over de vraag of de resultaten van het gebruik van mantrailing voor de rechtbank zelfs kunnen worden verwerkt. De resultaten van de studie bewijzen nu dat enerzijds de individuele geur wordt opgespoord en anderzijds dat de afwezigheid van de geur van het individu wordt herkend. “Al met al is het reukbewijs een waardevolle aanvulling op de onderzoeksresultaten”, zegt politiedirecteur Leif Woidtke van het College of Saxon Police (FH).

Het Instituut voor Juridische Geneeskunde van de Medische Faculteit van de Universiteit van Leipzig is verantwoordelijk voor alle gevallen van geweld (verkeersongevallen, moorden, huiselijk geweld, kindermishandeling) en externe invloeden (elektriciteit, warmte / koude, water). Alleen al in 2016 werden meer dan 700 secties uitgevoerd. Als belangrijk aanspreekpunt voor rechtbanken en openbare aanklagers, verzorgt het instituut ook de opleiding en bijscholing van politieambtenaren, politiestudenten en artsen van andere disciplines. Het mantrailing-onderzoeksproject startte in 2014.

Onderzoek: belang van DNA voor geurherkenning

Conclusie Onderzoek
Testreeksen worden vaak uitgevoerd onder laboratoriumomstandigheden. in deze studie werden mantrailer-honden getest onder echte politie-inzet omstandigheden. Met een geurartikel van een persoon kunnen mantrailer-honden
een individuele menselijke geurspoor van die persoon volgen, deze resultaten zijn statistisch hoog.
Bovendien geven ze een duidelijk verschil aan tussen de aanwezigheid en de afwezigheid van een geurspoor met behulp van een geurartikel dat menselijke geur bevat. De beste resultaten waren bereikt met geurartikelen met speeksel en zweet als geurbron. Bovendien werden zeer significante resultaten behaald met geurartikelen van natte DNA-monsters.
Deze bevindingen bieden waardevolle informatie voor het praktische werk van hondengeleiders voor het selecteren van geschikte geurartikelen. De studie toont aan dat het succes toeneemt met meer training en afhankelijk is van de trainingsmethode en de  inzetbaarheid van een hond.
Het ervaringsniveau van de teams moet hoog zijn en om deze reden moeten alleen goed opgeleide en gecertificeerde teams worden gebruikt in strafprocedures.
Op deze manier is aangetoond dat goed opgeleide mantrailing-honden in beginsel een betrouwbaar en nuttig instrument kunnen zijn voor rechtshandhavingsautoriteiten.

Kunnen honden DNA eigenlijk ruiken?
Honden zouden vermiste mensen moeten kunnen ruiken vanwege hun DNA
samenvatting van dit onderzoek door Mantrail Academy Austria ,Karina Kalks

Wenen – voor het eerst werd op het Instituut van forensische medische wetenschappen van de Universiteit van Leipzig samen met de Universiteit van de Saksische politie in januari 2018 een studie afgerond waarin de hond in plaats van een “normale” geur, het objectieve DNA verkregen uit bloed, aangeboden kreeg. Met succes is deze studie afgerond en de honden in deze studie, hebben volgens de resultaten, de sporen van de personen gevolgd en de personen aan ‘t eind gevonden.

DNA heeft echter niets om aromaten aan te binden, voorheen werd aangenomen dat DNA niet ruikt.

In maart 2018 werd de studie uit Leipzig gereconstrueerd in Wenen.
De proef werd bijgewoond door zes honden, allemaal met de status van een inzethond. De zoekregels waren zo ontworpen dat noch de handlers noch de observers wisten waar ze naar toe moesten (dubbelblind). Elke hond werd een met speeksel afgeleid DNA als geur aangeboden, om de verborgen persoon te vinden.

De sporen werden gedocumenteerd via een app (The Mantrailing App) en een video. Alle honden hebben hun zoekactie succesvol afgerond! De spoorlengten lagen tussen 300 en 500 meter. De ouderdom van de sporen lagen tussen de 6 en 8 uur.

Toevoeging van de Mantrail Academie in Oostenrijk

Drie van de zes honden hadden geen problemen met het voltooien van de gevolgde sporen, maar ze hadden problemen met het identificeren en aanwijzen van de uiteindelijke verstopplaats. De resultaten van het uitwerken van de sporen waren aanzienlijk beter, dan bij gewone geurobjecten!

Dus honden zijn in staat om naar vermiste mensen te zoeken en de vermiste mensen op te sporen door hun eigen DNA dat ze kunnen ruiken. “Voor de MAA was dit slechts een experiment. In de praktijk zullen echter de gebruikelijke voorwerpen die de geur van de vermiste persoon bevatten, om praktische redenen nog steeds worden gebruikt, “zegt Karina Kalks.

Niettemin, zal deze nieuwe kennis m.b.t honden die een geurspoor kunnen volgen m.b.v. DNA als een “referentie geur” ​​veel nieuwe vragen oproepen. Tenslotte bindt geen enkele DNA-component geurmolekulen, wat betekent dat DNA niet puur,o.b.v. wetenschap, te ruiken is. Dus hoe kunnen honden het DNA ruiken? Of zullen we moeten bijstellen wat geur voor een hond inhoudt?

Noot Signi: ons inziens kan dit onderzoek weer nieuwe mogelijkheden geven in het zoeken naar vermiste personen. Met name de betere resultaten door het gebruik van DNA i.p.v. een willekeurig kledingstuk biedt perspectieven. Anderzijds kan dit onderzoek ook betekenen, dat nauwe familieleden ook al wonen deze elders, verwarring kunnen geven.
Ook brengt dit onderzoek met zich mee, dat als iemand overleden is, dat ondanks dat de geursamenstelling verandert, het DNA hetzelfde blijft en dus nog steeds herkent kan worden, indien de hond o.b.v. DNA zoekt i.p.v. zoekt o.b.v. de algemene geursamenstelling van de vermiste.
Opmerkelijk is ook dat het uitwerken van het eindpunt voor de honden lastiger is. Met andere woorden, blijkbaar verspreidt DNA zich anders, dan de geursamenstelling waar nu op getraind wordt. Dit zal dus extra getraind moeten worden.