Signi’s Scanner 26 september 2006 – 28 november 2017 †
Scanner had al bij zijn geboorte intrede gedaan bij de Signi’s, in hart en nieren een zoekhond en ook geboren uit echte Signi’s!
Scanner was er voor het echte werk. Als dapperste en doortastendste uit ‘t nest ging hij voor het spectaculaire zoeken!

Hij trotseerde met volle teugen, hoge golven en grote puinhopen, in zowel extreme hitte als extreme kou. Scanner heeft zijn sporen verdient na de rampen in Haïti (aardbeving 2010) , Japan (Tsunami en aardbeving 2011), Nepal (modderstromen 2012) en de Filipijnen (Hurricane 2013).

Zodra de koffers waren gepakt en de lucht van Schiphol te ruiken was, stroomde de adrenaline al door zijn bloed. In de rampgebieden was hij dan ook niet te stuiten en had hij een groot doorzettingsvermogen, met Janette aan zijn zij. Staaldraad, verwoeste huizen en bergen afval, trotseerde hij met gemak. Scanner ging voor de ‘levende’, wat hij ‘n keer bijna moest bekopen, door n in zijn huis gekropen, erg geschrokken, inwoner met een mokerhamer in zijn hand. Pas daarna zocht hij de doden. Maar ook dit deed hij met overgave. Dankzij hem konden velen lichamen uitgegraven worden en teruggegeven worden aan hun naasten.
Helaas, het zware werk eiste ook zijn tol, ondanks zijn sterke lichaam kwam er toch enige slijtage aan zijn gewrichten. Zijn liefde voor het werk ging uit naar de rampen, het snelstromende water en de hoge golven. Het ‘fijne’ zoekwerk was voor hem te saai. Waar andere Signi honden doorgingen voor de precieze afwerking in cold case vermissingen, ging hij helaas met vervroegd pensioen.
Maar Scanner genoot van zijn nieuwe privileges en vrijheden. Ondertussen hielp hij met de opleiding van de jonge Signi’s, elke nieuwkomer nam hij onder zijn hoede en gaf hij met zijn enthousiasme en onverschrokkenheid een goed voorbeeld in het zoekwerk.

Alhoewel hij soms teleurgesteld was, wanneer het testosteron van zijn opgeleide telg begon te werken, dan was zijn imposante lichaam toch genoeg om zijn sociale karakter niet te bederven. Wel checkte hij daarna bij elke nieuwkomer het geslacht, om bij n teefje opgelucht adem te halen.
Want zijn optimisme kreeg je niet snel stuk.
Sacnner laat in ons hart een warme plaats achter, met zijn open, vrolijke, sociale en onverschrokken karakter zullen we hem niet vergeten.
Deze week liet zijn gezondheid hem opnieuw in de steek en was de pijn te groot om door te gaan.
Rust zacht stoere hond, je stoerheid hoef je niet meer te bewijzen! Vaarwel ‘kleine man’ en liefs, van al je fans.