Signi’s Samir † 7-5-1998 – 9-6-2011

Saad en Samir vormden samen een operationeel zoekhondenteam bij Signi zoekhonden.
Saad en Samir hebben, in binnen en buitenland, vele zoekacties van Signi zoekhonden ondersteund. Na een carrière van 10 jaar is Samir met pensioen gegaan en ook Saad heeft een ere plekje in onze stichting gekregen. Samir is op mooie 13 jarige leeftijd overleden.
Samir was gecertificeerd voor ‘t ‘lijkenhond’ en ‘verstekelingenhond’examen en het vlakte- en puinzoeken B examen van de K.N.P.V.
Samir´s voorkeur ging uit naar het waterzoeken, vele emotionele vondsten zijn mede aan hem te danken. Ook in het buitenland, zoals Sri Lanka en China waren zowel Saad als Samir in hun element. Vele nabestaanden zijn dit tweetal hiervoor dankbaar. Dit team zullen we in deze hoedanigheid wel missen. Op ander vlak zal Saad Signi (als erelid) nog wel blijven ondersteunen…

Interview Saad en Samir: Van sport naar werkelijkheid

Saad en Samir: het gaat om daadwerkelijk vermiste mensen te vinden!

Saad, een enthousiaste man van Irakese afkomst, vormt samen met de zwarte labrador Samir, een onmisbaar zoekhondenteam, binnen de stichting Signi zoekhonden. Na meerdere verzoeken, hier een interview van dit bijzondere stel.
Saad, hoe ben je met hondentraining in aanraking gekomen?
In eerste in instantie kwam ik, zoals de meeste labradorliefhebbers, in aanraking met de jachthondensport. Samir had daar een duidelijke neus voor en behaalde al snel verschillende B diploma’s van de labrador en de Scottisch Duck Nova retriever verenigingen, waardoor het enthousiasme voor hondentraining verder opbloeide.

Hoe kwam je tot de omslag voor reddingshondentraining?
In het bos kwam ik iemand tegen die vertelde over het reddingshondenwerk. Bij mij groeide al een tijdje de behoefte om de hondentraining nuttiger te maken. Mijn achtergrond als politiek vluchteling geeft mij nog steeds de behoefte meer uit het dagelijkse leven te halen voor de (hulpbehoevende) medemens. Zo prikkelde de gedachte van reddingshondentraining om daadwerkelijk vermiste personen te vinden.

Was Samir als Labrador wel geschikt voor dit werk?
Zeker! Al tijdens de eerste training mocht Samir een persoon in een betonnen pijp op het puin zoeken. Tot grote verwondering van de trainster Esther van Neerbos liep Samir in 1 streep het puin op naar het slachtoffer! Zijn goede neus maakt hem erg efficiënt in het zoeken.

Waarin bleek Samir het beste te zijn?
De eerste watertraining bleek nog veel beter te gaan. Normaal duurt het meerdere trainingen voordat een hond een duiker in het water gaat opzoeken. In eerste instantie wordt nog veel in het zicht gewerkt. Samir kreeg tijdens de eerste training de smaak al te pakken en zwom al over grote afstand naar de ondergedoken duiker, nadat hij de geur had waargenomen.

Wat is het verschil tussen een reddingshond en een zoekhond?
De naam zegt het al. We willen graag het onderscheid van onze honden aangeven met reddingshonden die in Nederland worden opgeleid. Een reddingshond wordt namelijk alleen getraind om levende personen te zoeken. Onze honden wordt tijdens de training ook geleerd om dode mensen te zoeken, waaronder verdronken personen.  Vaak wordt er van uitgegaan dat honden die levende mensen zoeken ook dode mensen zullen aanwijzen, dit blijkt in de praktijk erg onbetrouwbaar te zijn. Wij proberen daarom ook zoveel mogelijk ‘echte’ situaties na te bootsen, wat vaak erg veel van de mentaliteit van de hond vraagt.

Waar bestaan de trainingsonderdelen uit?
Tijdens onze trainingen leert de hond levende mensen te zoeken in het puin, in gebouwen en in het bos. Daarnaast trainen we de hond om ‘dode geurstoffen’ te vinden in dezelfde situaties en zelfs door elkaar, levende personen en dode stoffen. Behalve de ‘standaard’ omstandigheden trainen we ook dat de hond de geurstoffen opzoekt onder de grond, in auto’s en in het water.
Het zoeken naar verdronken personen in Nederland en het zoeken naar slachtoffers in rampgebieden is de specialiteit van onze stichting.

Welke examens kun je hiervoor behalen?
Samir heeft de examens puinzoeken B (hoogste niveau) en vlaktezoeken B volgens de Koninklijke Nederlandse Politiehondenvereniging. Hierbij zoekt de hond 2x 3 slachtoffers in 8.000, resp. 30.000 m², daarnaast is een stuk gehoorzaamheid en het nemen van hindernissen verplicht. De Nederlandse Reddingshonden Bond organiseert vergelijkbare examens.
Tevens heeft Samir het examen ‘lijkenhond’ behaald ontworpen en afgenomen door Speurhondeninstructieschool Cor Oldenburgt.

Wat zijn de voordelen van een labrador in dit werk?
Samir heeft een uitstekend zoekvermogen en werkt daardoor erg efficiënt. Samir is mentaal erg belastbaar, waardoor hij onverstoorbaar is in zijn werk, wat m.n. bij buitenlandse zoekacties erg belangrijk is.
Daarnaast is hij een uitstekende zwemmer, dol op water, zelfs als het ijs op het water ligt!
Een eigenschap die specifiek voor ons werk handig is, is zijn voorliefde voor de ‘lijkenlucht’.
Wat zijn de nadelen van een labrador in deze africhting?
Mede door de jachttraining wilde Samir in eerste instantie niet blaffen, wat een hele bruikbare methode is om het slachtoffer aan te wijzen. Daarom heeft Samir in het begin ‘gebringselt’, hierbij neemt de hond een leren voorwerp, welke aan de halsband bevestigd is, in de bek zodra hij het slachtoffer heeft gevonden, waarna hij vervolgens terug naar mij komt en mij naar het slachtoffer brengt. Het bringselen is een verwijzing die eigenlijk alleen voor het zoeken in het bos geschikt is. Dus onder andere omstandigheden moest Samir dit weer op een andere manier aangeven wat in aanvang de nodige verwarring gaf, met name in praktijkoefensituaties. Inmiddels heeft Samir zich een mooie ferme blaf eigen gemaakt.

Wat je verder ook op examens merkt is dat de keurmeesters het appel van een ‘omhoogkijkende’ herder meer waarderen dan de kwispelende labrador. Daarnaast zien keurmeesters ook liever een hond die snel over het puin loopt en grote afstanden door het bos rent. Toch als je van de efficiëntie van de neus van een labrador gebruik maakt, zal het resultaat niet hoeven te verschillen.

Welke zoekactie in Nederland is je het meest bijgebleven?
Samir werd voor de eerste keer ingezet om een verdronken visser terug te vinden in het Ketelmeer. De weersomstandigheden waren erg slecht, windkracht 7. Toen Bahco een locatie op het water had aangegeven, was er een 2e hond nodig (zoals gebruikelijk) om deze locatie te bevestigen. De geleider van de 2e hond werd op dat moment ‘ zeeziek’ van de hoge golven, zodat alleen Samir overbleef, die ik zoals gewoonlijk mee had genomen. Samir liet zich in die tijd erg goed op de watertrainingen zien, alleen een examen was toen nog niet haalbaar i.v.m. het aanleren van het ‘blaffen’  wat op het water niet relevant is.
Samir bevestigde de locatie van Bahco, wat uiteindelijk tot het terugvinden van de man heeft geleid. Op dat moment gaat er erg veel door je heen.

Welke buitenlandse inzet was voor jou de meest indrukwekkende?
Samir en ik gingen tijdens onze tweede buitenlandse inzet naar Sri Lanka om slachtoffers te zoeken na de gevolgen van de  ‘Tsunami’ .
Door mijn Irakese achtergrond, waarbij Arabisch mijn eerste en engels mijn tweede moedertaal is, trad ik meestal als woordvoerder op. Hierdoor grepen mij de gesprekken met de bevolking het meest aan. Gelukkig konden Samir , Rifka en Sonar (de mechelse herders van Esther van Neerbos en Janette Kruit) veel slachtoffers lokaliseren, in een omgeving die er als een vuilnisbelt uitzag. Indrukwekkend was met hoeveel inzet het leger deed om vervolgens de lichamen te bergen met een schop of handmatig. Soms hoorden we pas dagen later wat het resultaat van de honden was, deze verantwoordelijkheid had veel impact op me, maar gaf ook veel voldoening.
Datzelfde jaar zijn we ook naar Thailand geweest om dezelfde reden en vervolgens naar Amerika na de ‘hurricane’ Kathrina. De voldoening van Sri Lanka werkte als een drijfveer om steeds weer te gaan.
Samir is een bijzondere hond, ook onder zeer lastige omstandigheden gaat hij voor hetzelfde doel als ik: daadwerkelijk vermiste mensen vinden!